SCHULDGEVOEL- Waar is het goed voor?

Ik denk dat we dat gevoel allemaal wel herkennen. Dat je jezelf afvraagt of je het wel goed doet als moeder? Of je niet teveel weg bent? En of je kinderen niets tekort komen?

Bij mij zijn het vooral de avonden, als de kinderen allang op bed liggen, dat ik mijzelf dat soort vragen stel. Ik heb namelijk zo'n irritant beeld voor me hoe ik graag zou willen zijn als moeder en het frustreert me alleen maar als ik het (voor mijn gevoel) wéér niet heb waargemaakt die dag. Zo zou ik graag wat geduldiger willen zijn. Ik heb gewoon een hekel aan te laat komen, maar als het dan even niet zo soepel loopt allemaal dan ben ik niet altijd de beste versie van mijzelf. En dan bekruipt het me, dat gevoel. Dat ene gevoel dat iedere moeder weleens voelt. Schuld. Een rottig schuldgevoel, omdat ik de kinderen alweer gehaast heb weggebracht.

Aandacht

Zo ben ik mij ook altijd bewust van het verdelen van mijn aandacht tussen de kinderen. De jongste vraagt niet alleen de meeste aandacht, maar ik geef hem dit ook vaak (onbewust). Ik probeer de kinderen evenveel aandacht te geven, dus als ik merk dat ik meer met de één heb gedaan, dan doe ik daarna ook bewust iets met de ander. Ik ben hier echt dagelijks mee bezig & het kost energie. Veel energie. Terwijl ik mij afvraag of ze het zelf wel echt door hebben, maar ik kan dat toch moeilijk loslaten.

Hetzelfde geldt voor een kunstwerk of tekening die de kinderen hebben gemaakt. De eerste tekening is echt heel erg leuk, maar ze komen dagelijks met minimaal 5 kleurplaten thuis. Dan willen ze mij laten zien wat ze hebben gemaakt & ik kijk met een scheef oog toe, terwijl ik het eten aan het maken ben. Als je mij 3 minuten laten vraagt wat ze hebben getekend, dan kan ik het niet eens herhalen. Als ik s 'avonds het huis opruim, dan kom ik de kleurplaten weer tegen & gaan ze rechtstreeks de prullenbak ik. Ja, dan voel ik mij ook weleens schuldig.

Niet voldoen aan het perfecte beeld van moeder zijn

En dit zijn nog maar een paar kleine voorbeelden die ik schets. Toch denk Ik dat moeders zichzelf vaak (te) hoge verwachtingen opleggen. Je wilt een goede moeder zijn, maar ook een goede collega, partner en vriendin. En dat gaat gewoon niet. Iedere moeder doet het anders en niemand is perfect.

Niet per se negatief

Gelukkig zit er ook iets positiefs aan dat eeuwige schuldgevoel. Het kan je alert maken. Als je je bijvoorbeeld schuldig voelt omdat je met je gedachten alleen maar bij je werk zit als je met je kinderen bent. Dat gevoel kan ook nuttig zijn: wellicht groeit het werk je boven het hoofd en moet je het iets rustiger aan doen. Schuldgevoel hoeft niet per se iets negatiefs te zijn."